Potrzebujesz szybszego ładowania wideo? Załóż konto CDA Premium i nie trać czasu na wczytywanie. Aktywuj teraz, a 14 dni otrzymasz gratis! Aktywuj konto premium Dlaczego widzę ten komunikat? CDA nie limituje przepustowości oraz transferu danych. W godzinach wieczornych może zdarzyć się jednak, iż ilość użytkowników przekracza możliwości naszych serwerów wideo. Wówczas odbiór może być zakłócony, a plik wideo może ładować się dłużej niż opcji CDA Premium gwarantujemy, iż przepustowości i transferu nie braknie dla żadnego użytkownika. Zarejestruj swoje konto premium już teraz! Odblokuj dostęp do 10562 filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów! Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Nie kupuj kota w worku! Wypróbuj konto premium przez 14 dni za darmo! Dodał: anonim Phantom - online (2013) Lektor PL - HD Ocena: 5,4/10 na Filmweb W samym szczycie Zimnej Wojny cały świat wstrzymuje oddech, gdy sowiecki okręt podwodny uzbrojony w pociski nuklearne ginie gdzieś na Pacyfiku. Włącz dostęp do 10562 znakomitych filmów i seriali w mniej niż 2 minuty! Nowe, wygodne metody aktywacji. Komentarze do: Phantom - online (2013) Lektor PL - HD Autoodtwarzanie następnego wideo Ostatnio komentowane:David Ross – „Najsłynniejsze okręty podwodne”. Wydawnictwo Almapress nie ustaje w wydawaniu kolejnych tomów z serii „Panorama techniki wojskowej”. Po niedawnym „ Nowoczesnym uzbrojeniu lotniczym ” kolejny tom dotyczy okrętów podwodnych. Poprzednie tomy spotykały się z mieszanymi recenzjami, raz było lepiej, raz gorzej. Pierwsze słynne dzieło na temat okrętów podwodnych -powieść "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" ukazała się w 1869 roku. Prawie 40 lat później, po raz pierwszy, nakręcił go francuski reżyser Georges Méliès, tworząc niemodny, krótki film z niesamowitymi efektami specjalnymi na tamte czasy. Od tego czasu filmy i programy telewizyjne o podwodnych niezmiennie budziły zainteresowanie, ponieważ widzom zawsze towarzyszyła możliwość poznania, jak to jest spać, wykonywać codzienne czynności, miłość i nienawiść, będąc w łodzi podwodnej zanurzonej w głębinach Oceanu filmJak już powiedziano, dawno temuPojawiły się rosyjskie seriale o okrętach podwodnych, w 1907 r. Georges Méliès, Francuz, zdecydował się na odważny eksperyment i podjął próbę usunięcia pierwszego obrazu ludzi, którzy podróżowali w głąb morza w fantastycznej łodzi głębinowej. Chociaż obraz został nazwany tak samo jak powieść Julesa Verne'a, jego fabuła była raczej komediowa i nie przypominała historii kapitana Nemo. Dzięki osiągnięciom obrazu należy przypisać, że była to pierwsza "kolorowa" taśma w historii 7 latach amerykański reżyser Stuart Peytonusunął swoją wersję słynnych dzieł Juliusza Verne'a, starając się jak najdokładniej przekazać fabułę. Główną zaletą filmowców można uznać fakt, że jako pierwsi uwzględnili prawdziwą fotografię podwodną w obrazie HawkRosyjski serial o żeglarzach i okrętach podwodnychZarówno dzieci, jak i dorośli, rozpieszczani hollywoodzkimi filmami o katastrofach i przygodach, chętnie oglądają. Nietrudno sobie wyobrazić, co sensacja ponad 75 lat temu sprawiła, że pojawił się pierwszy pełnowymiarowy radziecki film "Sea Hawk" o załodze łodzi podwodnej, nieustraszenie walcząc z zaczął strzelać latem 1941 roku. Główne role w filmie wykonali Ivan Pereverzeev i Andrey Veit. Po wybuchu wojny aktorzy i ekipa filmowa zostali ewakuowani do Taszkientu, aby dać możliwość uzupełnienia obrazu, a czołowi aktorzy otrzymali zastrzeżenie, chociaż napisali oświadczenie z prośbą o wysłanie ich na front. Pomimo oczywistej absurdalności akcji, obraz ten jest uznawany przez domenę publiczną, co jest całkiem naturalne. Pomimo tego, że wystąpiła w ekstremalnych warunkach, twórcom udało się stworzyć prawdziwe dzieło sztuki filmowej."Dowódca szczęśliwego" szczupaka ""Ten obraz dotyczy nurków, nakręcony w 1972 roku,Natychmiast stał się powodem rosnącego zainteresowania tą złożoną specjalnością wojskową wśród milionów chłopców we wszystkich zakątkach Związku Radzieckiego. Film "Dowódca szczęśliwej szczupaki" poświęcony jest wyczynowi marynarzy Floty Północnej, którzy w najtrudniejszych warunkach ani na chwilę nie przestali walczyć z wrogiem i wykonali najtrudniejsze zadania, często nawet wbrew instrukcjom zalecającym ostrożność. Nawiasem mówiąc, ci, którzy wolą oglądać serię o okrętach podwodnych, zapewne wiedzą, że w 1985 r. Ten obraz miał dwuczęściową kontynuację. Film zatytułowany "Listen in compartments" opowiada o codziennym życiu sowieckich żeglarzy. Podczas zaplanowanych ćwiczeń jedna z łodzi podwodnych znajduje się w tej samej pułapce, co "Szczęśliwy szczupak" podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Nowa generacja okrętów podwodnych okazuje się godna chwały swoich ojców."Tajny fairway"Ta radziecka mini-seria została wydana w 1986 rokurok Jest adaptacją powieści pod tym samym tytułem autorstwa Leonida Platova i opowiada o wydarzeniach, które rozegrały się w tym samym czasie podczas II wojny światowej i pod koniec lat 40. XX obrazu - dowódca sowieckiej torpedyłódź Boris Shubin - przez przypadek, jest na pokładzie niemieckiego okrętu podwodnego "Latający Holender" i próbuje rozwikłać swoją tajemnicę, stając się naocznym świadkiem zbrodni nazistowskich."Wybrzeża moich marzeń"Mini-seria z tytułem dedykowanymRosyjscy marynarze pojawili się w 2013 roku. Mówi o dwóch pokoleniach podwodniaków. Bohater obrazu, który niedawno założył szelki oficerskie, będzie musiał rozwikłać skomplikowaną plątaninę tajemnic rodzinnych. W ciągu 12 odcinków musi się dowiedzieć, czy jego własny ojciec był zdrajcą państwa ojczystego i jak tajny sprzęt dla floty podwodnej ZSRR okazał się w USA."Convoy PQ 17"Jak wiele innych serii o okrętach podwodnych(Rosjanie), to teleprojekcja poświęcona jest marynarzom, bohaterom, którzy walczyli z wrogiem w latach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Akcja pierwszej serii rozpoczyna się w czerwcu 1942 r., Kiedy konwój statków, zwany w raportach PQ-17, wyjeżdża z Reykjaviku do Archangielska. Statki przewożą towary dla ZSRR na trasie przechodzącej przez Północny Atlantyk. Tam karawana już czeka na niemieckie okręty podwodne i bombowce. Ponadto naziści wysłali pancernik Tirpitz, by przechwycili konwój humanitarny. Ogłoszenie jego wyglądu zmusiło brytyjską Admiralicję do wycofania swoich statków strzegących karawany. Widz będzie się dowiedzieć, czy marynarze będą mogli dostać się do Archangielska i kto pomoże im pokonać niebezpieczną trasę."Wróg jest pod nami"Ten surowy film został nakręcony w 1957 roku ipoświęcona wydarzeniom II wojny światowej. Na obrazie niszczyciel amerykańskiej marynarki wojennej i niemiecki okręt podwodny bawią się kotem i myszką na południowym Atlantyku. Reżyser Dick Powell zaprosił swoich aktorów filmowych: Roberta Mitchuma, Davida Hedisona, Kurda Jurgensa, Russella Collinsa i Theodore'a Bickela. Zdjęcie zostało zrobione zaledwie 12 lat po zakończeniu II wojny światowej, gdy jego twórcy i widzowie mieli świeże wspomnienia o strasznych wydarzeniach, które pozostawiły niezatarty ślad w losie całego pokolenia mieszkańców ziemi."Polowanie na" Czerwony Październik ""Ci, którzy lubią oglądać programy telewizyjne o okrętach podwodnychZdecydowanie powinieneś zobaczyć to zdjęcie, które otrzymało prestiżową nagrodę Akademii. Mówi o dowódcy radzieckiego okrętu podwodnego Marco Ramiusa, który postanowił oddać swój okręt podwodny Amerykanom. Zabija oficera politycznego Iwana Putina i zaczyna błędnie informować załogę, czytając swoim członkom fałszywe rozkazy wyższego Floty Północnej zdaje sobie sprawęplanuje Ramiusa i otrzymuje rozkaz zatopienia "Czerwonego Października" na pokładzie, który jest tajną bronią, która nie powinna trafić do film wart jest zobaczenia, choćby po to, by zrozumieć, jakie stereotypy na temat Rosjan znalazły się w umysłach obywateli USA zaraz po Pierestrojce."Idź cicho, idź głęboko"W pewnym momencie to zdjęcie zebrało pełne pokojew całych Stanach Zjednoczonych. Widzów przyciągnęła ciekawa fabuła i mistrzowskie granie niezrównanego hollywoodzkiego smoothie Clarka Gable'a. Aktorowi udało się stworzyć kolorowy wizerunek kapitana Richardsona, którego łódź podwodną zatopił japoński niszczyciel Akikazu. Udaje mu się dostać nowe spotkanie na okręt podwodny, taki jak sockeye i zacząć polować na swojego "żelaznego" wroga."72 metry"Brak artykułów poświęconych filmom i programom podwodnych, nie może być kompletny bez opowieści o tym zdjęciu, natychmiast stał się kultem. Zawierał najbardziej znane gwiazdy rosyjskiego kina z początku 2000 roku - Marat Basharov, Sergey Makovetsky, Andrei Krasko, Chulpan Khamatova, Vladislav Galkin i inni."K-19"Obraz Hollywood o tej samej nazwiena pewno spodoba się tym, którzy lubią oglądać programy telewizyjne o okrętach podwodnych. Rosja i Związek Radziecki w filmach zagranicznych reżyserów przez dziesięciolecia wykazywały koncentrację zła światowego. "K-19" był jednym z nielicznych wyjątków od tej zasady, ponieważ honoruje wyczyny radzieckich okrętów podwodnych, którzy zrobili wszystko, aby zamknąć reaktor jądrowy swojej łodzi podwodnej i zapobiec katastrofie ekologicznej na dużą skalę. Główną rolę w filmie odegrał Harrison Ford, który stworzył prawy i przyzwoity wizerunek sowieckiego dowódcy, starając się nie zmieniać przysięgi, a jednocześnie ratować życie swojej wiesz, że najbardziej fabularne i seriale o okrętach podwodnych. Takie obrazy budzą szacunek do ludzi, którzy wybrali trudny zawód i codziennie ryzykują życiem, chroniąc granice swoich ojczyzn.
Na tej liście zajmiemy się fascynującą wojną - wszelkiego rodzaju - która ma miejsce pod wodą. Oto lista najlepszych filmów o łodziach podwodnych w historii. Niektóre z tych najlepszych filmów o łodziach podwodnych możesz oglądać na Netflix, Hulu lub Amazon Prime. 8. K-19 Wdowiec (2002)
7 kwietnia 2019 Tomasz Bobusia27 października 1962 roku prawie skończył się świat. To wtedy właśnie na pokładzie rosyjskiego okrętu podwodnego B-59 kapitan jednostki bez rozkazów z Moskwy autoryzował wystrzelenie torpedy z głowicą jądrową w kierunku lotniskowca USS Randolph, przebywającego w okolicach wybrzeży Kuby. Kilkanaście minut wcześniej niszczyciele Navy wykryły sowiecki okręt i zrzuciły w jego okolicy ćwiczebne bomby głębinowe. Na szczęście decyzję o wystrzeleniu torpedy wyperswadowali sowieckiemu kapitanowi pozostali oficerowie. I choć do rozpoczęcia III wojny światowej nie było tego tak blisko, jak piszą o tym publicyści, cała historia B-59 zagubiła się niejako na tle innych wydarzeń kryzysu kubańskiego. A szkoda, bo jest ona dla nas bardzo ważną lekcją, która na szczęście nie skończyła się wtedy tragicznie – niezależnie od przygotowanych na takie wydarzenia procedur czy zabezpieczeń, to ludzie i ich ułomności stanowią największe zagrożenie dla świata. Plakat filmu Chanteraide jest młodym analitykiem akustycznym, służącym na okrętach podwodnych. Dzięki słuchowi absolutnemu, talentowi oraz ogromnej wiedzy jest on w stanie wykryć niebezpieczeństwa, które kryją morskie głębiny. Okręt Chanteraide’a, Titane, wykonuje tajną misję u wybrzeży Syriii. Ach, dodajmy do tego jeszcze Rosję, która dokonuje inwazji na Finlandię, czym sprowadza świat na skraj wojny nuklearnej, a także tajemniczy okręt podwodny, który śledzi francuską marynarkę. Pierwsze ujęcie to był ten moment, w którym wgniotło mnie w fotel. Bezkresny, potężny, spokojny ocean, wypełniający kadr oraz proste, a jakże piękne słowa, wprowadzające nas w ton filmu: “Są trzy rodzaje ludzi – żywi, martwi i ci, co na morzu”. A później reżyser przechodzi do akcji. No cóż, powiem tak, zaniemówiłem. Nie ma tutaj zbyt wielu wybuchów czy strzelanin, w końcu to film o okrętach podwodnych, a jednak mimo to “Wilcze echa” przez cały czas trzymają w napięciu. Głównie dzięki świetnie poprowadzonym wątkom głównych postaci, który uzupełnia się z elementami polityczno-wojskowymi, tworząc zapierającą dech w piersiach historię. Choć “Wilcze echa” mają ciekawych, nieźle rozwiniętych bohaterów, tak naprawdę jest to film o francuskiej marynarce wojennej. Chanteraide i pozostali oficerowie: D’Orsi, Grandchamp czy admirał Alfost są trybikami w wielkiej maszynie działającej zgodnie z tysiącami procedur. I, jak to z ludźmi bywa, zdarza im się zawodzić. Film ten pokazuje efekty kilku złych decyzji, które doprowadzają nie tylko życie głównych bohaterów, ale i świat wprost na krawędź zagłady. Reżyser, Abel Lanzac, nie chwali tutaj dzielnych marynarzy, lecz ostrzega świat przed wadliwymi procedurami i ludźmi z ogromną odpowiedzialnością. Najlepszym tego przykładem może być Chanteraide, postać pozytywna, której kibicowałem od samego początku. Popełnia on kilka groźnych w skutkach błędów, nawet pomimo tego, że jest ekspertem w swojej dziedzinie. Nie jest to wynikiem jego zaniedbań, czy lekceważącego podejścia do obowiązków, Lanzac wielokrotnie podkreśla, że błędy są nieodzownym elementem ludzkiej natury, a także presji przełożonych oraz wadliwych procedur. Zarówno François Civil w roli Chanteraide, jak i Mathieu Kassovitz w roli admirała wykreowali solidne postacie bez fałszywej nutki. Show jednak kradnie Reda Kateb, który gra Grandchampa, oficera “postrachu”, przed którym stoją trudne decyzje i jeszcze większa odpowiedzialność. Kateb dostał niełatwe zadanie, z którego wyszedł perfekcyjnie. Jego postać jest powściągliwa w okazywaniu emocji, a jednak w kluczowych momentach twarz Kateba wyraża bardzo wiele ciężkich do pogodzenia ze sobą emocji. Wiecie, to ten typ roli, kiedy aktor nie ma zbyt wielkiego pola do popisu w kwestii ukazania przeżyć wewnętrznych swojej postaci, a jednak dzięki talentowi udaje mu się to. A tak swoją drogą, film na kilka twistów, które pozytywnie mnie zaskoczyły. Jasne, fabuła nie jest jakaś bardzo odkrywcza, ale reżyserowi udało się poprowadzić fabułę w taki sposób, że miała ona parę niespodziewanych, zrywających z konwencją momentów. Jest dwóch innych, głównych bohaterów “Wilczych ech”, których jeszcze nie wymieniłem. Dźwięk i obraz. Ten pierwszy jest właściwie głównym elementem filmu. Dla marynarzy okrętów podwodnych jest zarazem śmiertelnym niebezpieczeństwem, jak i jedynym źródłem informacji. I to właśnie fenomenalny dźwięk jest głównym czynnikiem kreującym napięcie. Równie ważną rolę w filmie grają zdjęcia. Reżyser zestawia tutaj cuda nowoczesnej techniki wojskowej z potęgą oceanu, co zresztą w kontekście fabuły jest bardzo wymowną wiadomością. Zgrabnie podkreślają one też kilka najważniejszych momentów, a pod koniec filmu zwracają uwagę na ciekawą symbolikę. Lanzac nie uniknął tutaj kilku niepasujących estetycznie scen rodem z Hollywood, ale “Wilcze echa” na szczęście to trochę taki hollywoodzki film pozbawiony większości wad hollywoodzkich filmów. Nawet efekty specjalne są świetne, szczególnie podwodne zdjęcia okrętów podwodnych (ach, uwielbiam okręty podwodne!), co jest dość dużym zaskoczeniem, biorąc pod uwagę budżet filmu. Aż przypomina mi się zeszłoroczny “Kursk”, swoją drogą również świetny kawał kina, którego recenzję miałem przyjemność napisać. Choć bohaterem w “Wilczych echach” jest obraz, dźwięk i francuska marynarka wojenna, dzieło Lanzaca dobrze sprawdza się też jako dramat. Wspomniany wcześniej Chanteraide, główny bohater, jest bardzo ciekawą postacią z pewnymi sprzecznościami. Z jednej strony na lądzie poznaje Dianę, dziewczynę, w której szybko się zakochuje, zresztą z wzajemnością. Czytałem krytyczne komentarze odnoszące się do tego wątku filmu, krytycy oskarżali reżysera, że w tych kilku krótkich scenach z Dianą miłość ta nie wybrzmiewa. Cóż, nie zgodzę się z tą opinią. Bo Chanteraide to postać owładnięta obsesją na punkcie morza i swoich obowiązków. I pomimo iż jego miłość do Diany jest szczera, tak naprawdę jest ona dla niego na uboczu, czymś mniej ważnym od obowiązków. Świadczy o tym dość pomysłowa (i zmysłowa zarazem) scena seksu, która poprzez fenomenalne użycie dźwięku kreuje obraz głównego bohatera. Relacja z Diane najlepiej jednak wybrzmiewa w ostatniej scenie filmu, która poprzez ciekawą symbolikę mówi nam wszystko o Chanteraide. Film Lanzaca to wciągający thriller wojenny, przypominający w niektórych aspektach “Polowanie na Czerwony Październik”, a zarazem dobry dramat, skupiający się na francuskich marynarzach. Przy okazji “Wilcze echa” ukazują niszczycielską potęgę ludzkiej technologii, która w niewłaściwych rękach doprowadzić może do zagłady. Dla mnie jednak istotniejszy jest inny aspekt filmu – procedury wojskowe, które często nie uwzględniają tak zwanego “czynnika ludzkiego”. Lanzac doskonale pokazuje, że eliminacja zagrożenia związanego z czynnikiem ludzkim jest niemożliwa, a nawet najlepsze procedury wojskowe nie mogą w tym pomóc. oryginalny tytuł: Le chant du louprok premiery: 2019gatunek: dramatreżyseria: Abel Lanzacscenariusz: Abel Lanzacaktorzy: François Civil, Omar Sy, Mathieu Kassovitz, Reda Katebmoja ocena: 9/10Siedem najlepszych gier o okrętach podwodnych. Adix 21 września 2023. Łodzie podwodne to fascynujące maszyny, które od zawsze budziły wyobraźnię ludzi. Nic dziwnego, że gry o okrętach podwodnych cieszą się tak dużą popularnością. W tym artykule przedstawimy siedem najlepszych gier o łodziach podwodnych, które warto zagrać. Witam. Krótko i na temat. Szukam dobrych filmów o okrętach podwodnych*. Te już widziałem:Das BootKarmazynowy PrzypływPolowanie na Czerwony...U-571Był co prawda kiedyś podobny temat ale była tylko 1 odpowiedź*-niedobrych też a co tam :) Rezun w odpowiedzi na post: Maticzek | Orzeł, Ciśnienie. użytkownik usunięty w odpowiedzi na post: Maticzek | CiśnienieK-19OrzełIn Enemy HandsCrimson TidePodwodny wróg 1957 HunleyW rękach wrogaNagi peryskop:) zethones w odpowiedzi na post: bennyhillshow | Lorelei: Ostatni U-Boot, Hostile Waters, dwa, których tytułów nie znam - polski z dobrą obsadą - gościu przez nieostrożność kiełbasi wskazania głębokościomierza i współczesny rosyjski o awarii na OP + romans w tle quovadis4 w odpowiedzi na post: Maticzek | Polowanie na czerwony październik. Klasyka. grzes1981 w odpowiedzi na post: Maticzek | Ja polecam świetny i mało znany - Hunley
Pierwsze wzmianki o projektach okrętów podwodnych pojawiły się już w XVIII wieku, jednak z powodu ograniczeń technicznych kończyło się zwykle na ambitnych i ekstrawaganckich pomysłach. Ważnym etapem w procesie ich ewolucji było wprowadzenie napędu silnikowego, który byłby w stanie wydajnie napędzać łódź pod wodą – przypada to na okres drugiej połowy XIX wieku. Kolejne dziesięciolecia przynosiły udoskonalanie projektów i w końcu wprowadzenie pierwszych egzemplarzy do marynarki wojennej. Szczególny nacisk na produkcję i wykorzystanie okrętów podwodnych kładziono w czasie zarówno I, jak i II wojny światowej. Technologia rozwijała się również w czasie zimnej wojny. Obecnie łodzie tego typu są użytkowane, ale głównie w celach rozpoznawczych. Ich militarne znaczenie zmalało. Nie zmienia to jednak faktu, że okręty podwodne fascynują. Przede wszystkim specyfiką swojej pracy – w pełnym zanurzeniu. Na lekcjach historii uczy się o bitwach z wykorzystaniem takich jednostek, krąży wiele opowieści związanych z heroiczną walką żołnierzy o przetrwanie. Właśnie z tego powodu to okręty podwodne są szczególnie fascynujące dla filmowców, którzy sięgają po ten motyw od bardzo dawna. Warto wspomnieć o takich filmach jak „Załoga nieustraszonych” z 1938 roku, „Szpieg w czerni” z 1939 roku czy „U-Boat, Course West!” z 1941 roku. Choć wówczas możliwości były bardzo ograniczone, twórcy chętnie sięgali do historii związanych z okrętami podwodnymi. Po prostu fascynowały i pozwalały na stworzenie interesującej, nietypowej otoczki fabularnej. Wcześniej wymienione filmy to dopiero początki tego, co przyniosły nam lata późniejsze – dziesiątki lepszych i gorszych produkcji z okrętami podwodnymi w roli głównej. A które były najlepsze? Oto nasza subiektywna lista. 5. U-571 (2000) Fabuła „U-571” przenosi nas do czasów II wojny światowej i amerykańskiego okrętu podwodnego. Zadaniem jego załogi było zdobycie pilnie strzeżonej maszyny kodującej - Enigmy. Misja była ściśle tajna. Cel misji znajdował się na pokładzie U-boota, niemieckiej łodzi podwodnej. Splot wydarzeń doprowadza do tego, że amerykańscy żołnierze zostali uwięzieni na obcym statku i muszą – bez odpowiedniej wiedzy z zakresu jego obsługi – doprowadzić go do portu. To historia walki ze swoimi lękami i uciekającym czasem. Historia heroizmu i braterstwa. W filmie z 2000 roku główne role zagrali Harvey Keitel, Matthew McConaughey, Bill Paxton i Jake Weber. Bardzo sprawnie poprowadzona opowieść, a także zwarta fabuła sprawiają, że tę niespełna dwugodzinną produkcję ogląda się z zapartym tchem. Reżyser, Jonathan Mostow, mógł korzystać z osiągnięć innych twórców, którzy przygotowywali filmy o okrętach podwodnych w poprzednich latach, i z tej możliwości skorzystał. Bardzo solidne kino dla miłośników gatunku. Warto na koniec wspomnieć o Oscarze, którego otrzymał Jon Johnson za „Najlepszy montaż dźwięku”. Na pierwszym planie Matthew McConaughey – film „U-571” 4. K-19 (2002) Tym razem reżyserka – Kathryn Bigelow – przenosi nas w okres zimnej wojny, a konkretnie do roku 1961. Akcja dzieje się na pokładzie atomowego radzieckiego okrętu podwodnego, w którym doszło do awarii systemu chłodzącego reaktor. Załoga statku poddana jest ogromnej próbie, ponieważ musi zapanować nad sytuacją i nie doprowadzić do wybuchu wojny jądrowej. Film miał swoją premierę w 2002 roku i zachwycał obsadą. Główną rolę – kapitana Aleksieja Wostrikowa – zagrał Harrison Ford, natomiast kapitana Polenina Liam Neeson. I nie da się ukryć, że to właśnie ta dwójka skradła cały film. Świetne, wyraziste kreacje i dramat dziejący się na pokładzie atomowej łodzi podwodnej sprawiają, że film ogląda się z niemalejącym zainteresowaniem. Jak poradzą sobie z narastającą presją? Czy uda się doprowadzić sprawę do szczęśliwego końca? Jakie decyzje podejmie charyzmatyczny dowódca? W czasie oglądania „K-19” podobnych pytań nie brakuje, a zakończenie odpowiada na nie wszystkie. Film bardzo wciągający i dający wiele satysfakcji w czasie seansu. 3. Karmazynowy przypływ (1995) Film opowiada historię amerykańskiego okrętu podwodnego „Alabama”, który wysłany został do patrolowania wód terytorialnych Rosji. To właśnie tam grupa nacjonalisty Radczenki przejmuje kontrolę nad wyrzutniami atomowymi i grozi wystrzeleniem rakiet. Załoga łodzi otrzymuje rozkaz do ataku, który doprowadza do konfliktu na pokładzie – z decyzją komandora nie zgadza się jego pierwszy oficer. Okręt traci łączność z dowództwem, a oficerowie muszą sami podjąć decyzję, co ostatecznie zrobić. Dochodzi do konfliktu i podziału wewnątrz załogi. Kolejny film i kolejne dwie znakomite kreacje – Gene Hackman i Denzel Washington wspięli się w „Karmazynowym przypływie” na wyżyny aktorskich umiejętności. Film pełen napięcia i akcji, bardzo oddziałujący na wyobraźnię. Zrealizowany bardzo sprawnie i z dużym rozmachem. Warto wspomnieć o świetnych kreacjach drugoplanowych – za te odpowiedzialni są George Dzundza, James Gandolfini czy Matt Craven. Choć produkcja przesiąknięta jest nieco amerykański patosem, ogląda się ją z wypiekami na twarzy. Zasłużone miejsce na naszym podium! 2. Okręt / Das Boot (1981) II wojna światowa, rok 1942. Film przedstawia losy załogi niemieckiego okrętu podwodnego U-96. Jego twórca, Wolfgang Petersen, nie skupił się na opowiedzeniu o heroicznej walce z przeciwnikiem, ale sprawnie przedstawił to, co dzieje się na pokładzie łodzi. Monotonia rejsu, klaustrofobia, ciągły strach i czyhające zagrożenie. Ukazał on historię 42 marynarzy i ich kapitana, którzy podjęli walkę o życie mimo tragicznych okoliczności. Film „Okręt” (znany w Polsce również jako „Das Boot”) zasłużył sobie na tak wysoką lokatę, ponieważ jak żaden inny pokazał ludzką stronę życia na jednostce podwodnej, przedstawił służących na niej żołnierzy. Z brutalną dosłownością przedstawił, z jak wielkimi problemami muszą sobie radzić ci ludzie – często młodzi, bez doświadczenia i słabo wyszkoleni. Podejmują walkę nie tylko z wrogiem, ale również swoimi słabościami i charakterem. To jedyna nieanglojęzyczna produkcja w naszym zestawieniu, która zasługuje na ogromne uznanie za świetnie opowiedzianą historię prostych żołnierzy walczących o przetrwanie. Kadr z filmu „Okręt” (niem. „Das Boot”) 1. Polowanie na Czerwony Październik (1990) Atomowy okręt ZSRR wyrusza w dziewiczy rejs. Amerykańskie służby szybko go namierzają. Gdy jednostka zaczyna kierować się na wody terytorialne kontrolowane przez NATO, rozpoczyna się gra nerwów. Sowieci obawiają się przechwycenia okrętu, a amerykańska marynarka ataku na Stany Zjednoczone i wojny nuklearnej. Ostatecznie na pokładzie radzieckiego okrętu pojawia się analityk z CIA, Jack Ryan... Ten film to arcymistrzowstwo! Zrealizowany z rozmachem i ogromną wyobraźnią, pełen punktów kulminacyjnych. Świetnie obsadzony – Sean Connery, Alec Baldwin, Sam Neill czy James Earl Jones. Pojedynek dobrych ze złymi, który może zdecydować o losach całego świata. Film w reżyserii Johna McTiernana świetnie się ogląda i – mimo, że ma już 30 lat – nadal wygląda bardzo świeżo i nowocześnie. Przede wszystkim dzięki dynamicznemu montażowi. „Polowanie na Czerwony Październik” otrzymało trzy nominacje do Oscarów. Ostatecznie zdobyło jedną statuetkę – za montaż dźwięku. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników dobrych filmów sensacyjnych! Warto wspomnieć, że film powstał na podstawie książki Toma Clancy’ego o tym samym tytule. Sean Connery w filmie „Polowanie na Czerwony Październik” Wejdź na FORUM! ❯Widok okrętu podwodnego nagle wynurzającego się spod wody jest niesamowity. Takie wynurzenie nazywa się emergency blow, czyli awaryjne opróżnienie zbiorników ba
Kładziono w nich głównie nacisk na ekspozycję długich, ciasnych korytarzy i stalowych, zimnych wnętrz. Już na początku zdjęć David Twohy postanowił wyłamać się z tego stylu, szukając inspiracji raczej w gatunku filmów noir z jego specyficznym wykorzystaniem oświetlenia i ruchu kamery, grą cieni, niepokojącymi ujęciami i wizualnie podkreśloną atmosferą tajemniczości. Wystarczyło jedynie zamienić charakterystyczne dla klasycznego noir deszczowe ulice na nasiąknięte wodą kajuty i słabo oświetlone hotelowe pokoje na wygaszone korytarze łodzi. Twohy mówi: “W przypadku filmów o okrętach podwodnych, wszyscy kierują się szlakiem wyznaczonym przez “Okręt", który jest klasycznym przedstawicielem tak zwanego kina bezpośredniego (cinema verite). Ja chciałem jednak zrobić coś w stylu klasycznych opowieści noir z użyciem bardziej statycznej kamery. Chciałem by nasz plan zdjęciowy dawał możliwość przeprowadzenia ujęć o większej różnorodności i wykorzystania bardziej impresjonistycznego oświetlenia. Wszystko zaś po to, by ukazać istotę metafizycznego thrillera, który rozgrywa się na pokładzie okrętu podwodnego, a nie istotę filmu o okręcie podwodnym, który jest przy okazji thrillerem metafizycznym". Od początku było jasne, że dla osiągnięcia takiego efektu twórcy potrzebować będą niezwykle twórczych rozwiązań na planie zdjęciowym, jak też najnowocześniejszych efektów cyfrowych. Zdjęcia plenerowe kręcono przy użyciu jednostki USS Silversides, autentycznego okrętu podwodnego typu Gato z czasów II Wojny Światowej, który w swej karierze zatopił 23 japońskie statki. Na co dzień okręt przycumowany jest w Muskegon, w stanie Michigan, ale do filmu przeholowano go na Jezioro Michigan, gdzie kręcono wszystkie zdjęcia z powierzchni wody. Wnętrza i ujęcia podwodne to już jednak zupełnie inna historia. Pierwsze nie powstałyby bez pracy scenarzysty, Charlesa Lee i jego dynamicznych, niezapomnianych planów zdjęciowych. Drugie powołał do życia specjalista od efektów specjalnych, Peter Chiang. Plany Lee powstały po części w osławionej dzięki “007" hali londyńskiego studio Pinewood Studios, gdzie znajduje się jeden z największych zadaszonych basenów do zdjęć. Tu artysta zbudował hydraulicznie sterowane wnętrza okrętu, z których każde stanowiło samodzielny moduł, kompatybilny z innymi. Lee wyjaśnia: “W pierwszej chwili chcieliśmy zbudować nasz plan ze wszystkich autentycznych części, na jakie uda nam się natrafić. Szybko okazało się, że te prawdziwe fragmenty łodzi są za ciężkie, by manewrować nimi tak jak tego chcieliśmy. Nasz plan zdjęciowy miał z założenia unosić się, przechylać, trząść, podskakiwać i nie tylko. Skończyło się na tym, że sami wyprodukowaliśmy potrzebne części, a potem zaprojektowaliśmy specjalną dźwignię, która po prostu podnosiła całość i przechylała zgodnie z potrzebą". Podsumowując, sześćdziesiąt osób przez dwa tygodnie pracowało nad projektem i jego realizacją. Lee blisko współpracował z Davidem Twohy, by upewnić się, że jego plany pozwolą na innowacyjne zdjęcia, jakie planowali reżyser i operator¸ Ian Wilson. Lee wyjaśnia: “W większości filmów o okrętach podwodnych zdjęcia kręcone są niejako wzdłuż osi statku. David chciał kręcić w poprzek, a nawet spod pokładu. W związku z tym, musieliśmy praktycznie podnosić cały plan i wstawić “latające ściany", które w razie potrzeby wznosiły się w powietrze". Lee kontynuuje: “Stworzenie planu zdjęciowego, który się porusza i trzęsie nie było łatwą sprawą, gdyż ciężar każdego z modułów wynosił ponad dwadzieścia ton. Musieliśmy wymyślić jakiś ciekawe rozwiązanie na to, jak poruszyć plan, przy założeniu, że na drugiej jego stronie stoi cała ekipa i nie zakłóca pracy podnośnika!" Wnętrza modułów projektowano w oparciu o wygląd różnych części USS Silversides, przy czym każdy z nich musiał być około 25% większy od oryginału, tak by pomieścić i tak ściśniętą do granic możliwości kamerę i oświetlenie. David Twohy mówi “Plan zdjęciowy jest prawdopodobnie w 95% wierną kopią prawdziwego okrętu. Nasz doradca techniczny był pod wrażeniem - powiedział, że udało nam się tak blisko zbliżyć do oryginału, że całość nie tylko wygląda bardzo rzeczywiście, ale nawet pachnie jak prawdziwy okręt". Producent Sue Baden-Powell podsumowuje ten etap pracy nad filmem “Charles stworzył taki rodzaj planu zdjęciowego, którym się człowiek chwali i chce pokazywać ludziom. Z drugiej strony, był on idealny z punktu widzenia filmowca, oferując reżyserowi to wszystko czego potrzebował do różnych ujęć i oddania atmosfery klaustrofobii". Peter Chiang, który współpracował z Twohy na planie “Pitch Black", został ponownie wybrany przez niego jako specjalista od efektów specjalnych. Jego zadanie w CIŚNIENIU polegało na stworzeniu techniką cyfrową realistycznych ujęć podwodnych, gdyż znalezienie okrętu podwodnego z 1943 roku, który mógłby zanurzyć się na dno oceanu było ze względów technicznych i prawnych niemożliwe. Choć takie sceny kręci się zazwyczaj przy użyciu makiet i modeli, Chiang zdecydował się wykorzystać tylko i wyłącznie efekty cyfrowe. "Byliśmy przekonani, że technika, jaka dysponujemy osiągnęła już taki punkt rozwoju, że pozwala na stworzenie potrzebnych ujęć przy użyciu techniki cyfrowej, bez sięgania po bardziej tradycyjne metody animacji z udziałem miniatur w zadymionym wnętrzu", wyjaśnia. “Nowa technika dawała nam większą kontrolę, pozwalała na swobodniejsze zmiany w wyglądzie okrętu, na zabawę z jego ruchem. Jeśli David Twohy wytyczał nowy kierunek podróży okrętu, wracaliśmy do naszej bazy danych. Przy tradycyjnym podejściu, musielibyśmy wyciągać miniatury i od nowa kręcić całą animację, a tak, mogliśmy stworzyć nową sekwencję w komputerze". Chiang zaczął realizację swojego zadania od obejrzenia tak wielu filmów o okrętach podwodnych, ile tylko zdołał znaleźć. Były wśród nich nie tylko klasyki gatunku, ale też najnowsze przeboje kasowe. Następnie on i jego asystenci wzięli udział w kursie nurkowania, tak by czuć się swobodnie w trakcie scen kręconych pod wodą, takich jak ta, gdy trzech członków załogi usiłuje naprawić przeciek i natrafia na ławicę płaszczek. Twórca mówi “Celem ostatecznym było oddanie istoty podwodnego środowiska, tego jak wygląda, jak się człowiek w nim czuje, co słyszy. By ten cel osiągnąć sięgaliśmy zarówno po efekty cyfrowe, jak też te zdobywane drogą standardową. W rezultacie, widownia nie zastanawia się nad autentycznością okrętu, lecz raczej nad tym, co się dzieje w umysłach załogi, nad tym co mogą kryć ciemne zakamarki pokładu".
KbdF.filmy o okrętach podwodnych
